Tematy o przerwa przewód antenowy, Przewód antenowy z UPC - zakłócenia obrazu, Przewód antenowy sprawny brak sygnału?, Zwarcie w przewodzie antenowym uniden 510 pro xl, Brak sygnału na przewodach antenowych w kilku punktach, Spalony przewód antenowy - mały pożar Dukerss napisał: Co potrzebuje i jak to zrobić ewentualnie który kabel czy wszystkie trzy. Musisz przedłużyć kabel który prowadzi do anteny satelitarnej. Potrzebujesz "beczki" i dwu F-connectorów (w zasadzie trzech bo koniec kabla od strony dekodera też wymaga założenia konektora. Beczka: Promuję tematy: Długość kabla: Przy wyborze kabla antenowego ważne jest również uwzględnienie jego długości. W przypadku długich dystansów należy zastosować kabel o mniejszej utracie sygnału, tak aby sygnał dotarł do odbiornika w jak najlepszej jakości. Impedancja: Kabla antenowego powinna mieć zgodną impedancję z anteną i odbiornikiem Czy to zwarcie kabla antenowego? Witam. Mam tuner sat ferguson. Od jakiegoś czasu mam ciemny obraz ;/ tak jakby za jakimś filtrem ;/ czy to moglo spowodować zwarcie się kabla antenowego podłączonego do tunera?? Jak miałem zwarty kabel to satelita mi się wyłączała, coś bzyczało w tunerze, niereagowała na pilota;/ Proszę W tym artykule opiszemy krok po kroku, jak zrobić kabel antenowy. Do wykonania kabla antenowego potrzebne będą następujące materiały: kabel koncentryczny, złączka typu F, klej dwuskładnikowy i narzędzia: nożyk, skalpel, szczypce, wkrętak, lutownica oraz miernik. Pierwszym krokiem jest odpowiednie przygotowanie kabla koncentrycznego. ŁĄCZNIK KABLA ANTENOWEGO KONCENTRYCZNEGO BECZKA. od Super Sprzedawcy. Stan. Nowy. 2, 25 zł. 12,24 zł z dostawą. Produkt: Wtyk antenowy TV DPM BMSF23. kup do 14:00 - dostawa w czwartek. dodaj do koszyka. Bierzesz zwykły multimetr (do kupienia za 15 zł np. w hipermarkecie), koniec kabla zwierasz (ekran czy też oplot zewnętrzny z żyłą biegnącą środkiem), idziesz z multimetrem do drugiego końca kabla i mierzysz ciągłość obwodu. Coś podobnego można wykonać przy użyciu baterii i żarówki (np. z latarki) lub np. diody LED. Ps. Jeszcze pytanko dotyczące kabla antenowego. Mam dwa przewody, jeden rg58a/u ( oryginalny od podstawki) i drugi rg58u (kupiony kiedyś w sklepie jak nie miałem podstawki), takie oznaczenia są na kablach. Pierwszy ma żadszy oplot, drugi gęstszy. I tu pytanie, czy dobrze myślę, ze ten z gęstszym oplotem będzie lepiej ekranować? Ps2. 2. Usuń izolację z kabla i nakręć wtyk typu F* na koniec kabla. 3. Upewnij się, że druty oplotu kabla i żyła wewnętrzna nie stykają się. 4. Nakręcając wtyk F, podłącz kabel antenowy do konwertera. 5. Nasuń gumową końcówkę ochronną możliwie daleko tak, by kołnierz końcówki wszedł w obudowę konwertera Główne cechy kabla koncentrycznego TV. Kabel w telewizyjnych instalacjach antenowych musi posiadać impedancję 75 om. Każdy kabel tłumi sygnał, czyli sygnał z każdym metrem staje się co raz słabszy. Im mniejsze tłumienie kabla tym jest on lepszy. W markowych kablach nie są to może różnice znaczące ale jednak występują. 0gh8i. Kabel antenowy musi mieć dobre połączenie zarówno z anteną, jak i telewizorem. Prawidłowe zamocowanie na jego końcach odpowiednich wtyków, czyli ich tzw. zarobienie, jest kluczem do uzyskania prawidłowego odbioru. Bez tego elementu, pozornie mało istotnego, prawidłowe ustawienie anteny czy nawet zastosowanie wzmacniaczy sygnału nie zdadzą się na nic. Najpierw o samym kablu Kabel, który prowadzi sygnał z anteny, jest tzw. kablem koncentrycznym. To oznacza, że składa się z: żyły (najczęściej lity, miedziany drut), dielektrycznej izolacji żyły (otulina z tworzywa sztucznego wokół żyły), ekranu (warstwa folii aluminiowej szczelnie owiniętej na izolacji żył), oplotu (siatka z cienkich drucików, która oplata ekran), płaszcza zewnętrznego (wytrzymałe tworzywo sztuczne, chroniące kabel przed uszkodzeniem, stanowi również izolację elektryczną ekranu). Wszystkie wymiary przekroju poprzecznego przewodu zostały precyzyjnie obliczone, aby prowadzić sygnał z jak najmniejszymi stratami. Ponadto, ekran szczelnie otulający żyłę chroni ją przed wpływem zakłóceń pochodzących od innych urządzeń. Dlatego zgniecenie kabla lub uszkodzenie ciągłości ekranu może pogorszyć jakość odbioru. Ekran też jest ważny! Prąd zaindukowany w antenie jest transportowany żyłą, natomiast zewnętrzny ekran stanowi drogę powrotną dla tego prądu. To konieczne, aby było spełnione I prawo Kirchhoffa. Zatem prawidłowy kontakt żyły wewnętrznej jest tak samo ważny, jak ekranu – to nieprawda, że ekran może zostać niepodłączony. Do anten satelitarnych i nie tylko Do podłączania kabli antenowych stosuje się różne rodzaje złącz, ale dwa są najpopularniejsze. Pierwszym jest złącze typu F, zwane żargonowo „efką”. Używane głównie w systemach telewizji satelitarnej, do łączenia umieszczonego przed czaszą konwertera z tunerem telewizyjnym. Spotyka się je również w blokach, w sieciach telewizji kablowej. Złącze typu F - etapy zarabiania Zarobienie tego wtyku wymaga ostrego nożyka, cążek do kabli i zręcznych palców. W pierwszej kolejności, należy uciąć końcówkę kabla, jeżeli jest brudna lub postrzępiona. Samo cięcie powinno być wykonane prostopadle do osi kabla, nie pod skosem. Z końca kabla antenowego usuwany zewnętrzny płaszcz na dystansie około 10 mm, może być nieco więcej. Trzeba to zrobić poprzez delikatne nacięcie go dookoła, a następnie ściągnięcie palcami. Oplot powinien zostać możliwie mało naruszony, czyli trzeba uważać, aby nie pociąć przy okazji delikatnych drucików. Następnym krokiem jest wywinięcie oplotu na płaszcz zewnętrzny. Czasem znajduje się na nim jeszcze jedna warstwa folii aluminiowej – też ją można odwinąć razem z nim. Trzeba uważać, aby zebrać wszystkie druciki oplotu. W następnej kolejności trzeba odciąć ekran i dielektryk, stanowiący izolację żyły. Trzeba to zrobić około 2-3 mm od miejsca wywinięcia płaszcza. Nie trzeba mocno wciskać noża, aby nie przeciąć żyły, wewnętrzna izolacja jest z reguły dosyć miękka. Na tak przygotowany koniec kabla nakładamy metalowy wtyk F. Ostatnim krokiem jest wkręcenie wtyku F na kabel. Najpierw należy go wepchnąć, a potem zdecydowanymi ruchami wkręcić. Przy prawidłowo obrobionej końcówce kabla, wtyk powinien wejść na niego tak głęboko, aż niewielki fragment dielektryka (około 1 mm) przeciśnie się przez otworek we wtyku. Żyła powinna wystawać prosto, nie na skos, nie powinien też do niej dotykać ekran ani oplot. Gwint wewnątrz wtyku zapewnia kontakt elektryczny oplotu ze złączem. Jeżeli żyła wystaje poza wtyk na długość większą niż 1mm, trzeba ją przyciąć. Jeżeli spod wtyku wystają jakieś fragmenty oplotu, również można je uciąć, aby nie powodowały zwarć. Gotowe! Dwie uwagi praktyczne: w sprzedaży są kable o różnych średnicach, tak samo wtyki F są przystosowane do różnych kabli. Można zapytać sprzedawcę, jakie wtyki mamy kupić, aby potem nie było rozczarowań przy ich zarabianiu; do stosowania na zewnątrz, przy konwerterze, są dedykowane złącza F z uszczelką. Ona zapobiega wnikaniu wody do wnętrza kabla; Do telewizji naziemnej - inne złącza Inne wtyki są stosowane do anten telewizji naziemnej. Nazywa się je potocznie wtykami antenowymi lub koncentrycznymi. Tutaj żyła kabla jest połączona z bolcem (męskim lub żeńskim) w złączu. Do wyboru mamy wtyki zarówno proste, jak i kątowe, w przeciwieństwie do złącz typu F. Można dobrać taki, który pozwoli na wygodne poprowadzenie kabla. Trzeba również sprawdzić, jakiego rodzaju jest druga część złącza, w urządzeniu – zazwyczaj producenci montują tam gniazda żeńskie, więc trzeba zarobić wtyk męski, ale to nie jest reguła. Oprócz nożyka i cążek do cięcia przewodów, warto również mieć kombinerki i małe śrubokręty. Złącze koncentryczne - etapy zarabiania Początkowe etapy zarabiania takiego wtyku są identyczne z tymi, które trzeba wykonać przy złączu typu F. W tym przypadku należy: przyciąć koniec, jeżeli jest nierówny lub brudny, usunąć płaszcz (polecam zdjąć około 15 mm), odwinąć oplot na płaszcz, odsłonić żyłę (polecam zostawić 1-2 mm izolacji żyły, aby oplot przypadkowo się z nią nie zwarł). Tak powinien wyglądać prawidłowo obrobiony koniec kabla: Samo zarobienie wtyku różni się w zależności od tego, jakie mocowanie kabla przewidział producent. Żyła środkowa jest zazwyczaj mocowana do bolca niewielką śrubką, którą należy dokręcić z wyczuciem po włożeniu żył w przewidziane dla niej miejsce. Sam kabel, razem z oplotem, może być mocowany na kilka różnych sposobów. We wtykach kątowych można spotkać metalową listewkę, z dwiema śrubkami po bokach, pod którą się przekłada kabel z wywiniętym oplotem. Mocne dokręcenie śrubek zapewni dobry kontakt elektryczny i zapobiegnie wyrwaniu kabla z wtyku. We wtykach prostych, kabel z oplotem jest mocowany przez mocne zaciśnięcie metalowych „łapek”. Trzeba pamiętać o nałożeniu na kabel plastikowej koszulki przed rozpoczęciem zarabiania pozostałej części wtyku – w przeciwnym razie, nie nałożymy jej potem na wtyk. Jeszcze inaczej mocuje się kabel w tego typu wtykach prostych. Na koniec kabla nakłada się metalowy uchwycik, który trzeba lekko zagnieść. Po skręceniu złącza, ściska on mocniej kabel, jednocześnie zapewniając kontakt elektryczny ekranu z wtykiem. Na koniec Niezależnie od tego, jak wykonany jest dany wtyk, trzeba pamiętać o zapewnieniu dobrego kontaktu elektrycznego zarówno samej żyły, jak i ekranu – lub oplotu, który przecież styka się z ekranem. Choć jestem jeszcze na etapie stanu surowego budowy domu, to już myślę o tym, jak racjonalnie rozprowadzić instalację antenową. Planuję umieszczenie przynajmniej 5 gniazdek antenowych w różnych, oddalonych od siebie pomieszczeniach, natomiast antenę zamontuję chyba przy kominie. Jak poprowadzić przewody antenowe i czy bliskość komina nie będzie szkodzić antenie? Odpowiedź eksperta: Instalację antenową w domu jednorodzinnym można układać na różnych etapach prac wykończeniowych, ale najwygodniej będzie zrobić to przed nałożeniem tynków wewnętrznych lub ociepleniem domu. Przy planowaniu rozmieszczenia instalacji należy dążyć do uzyskania możliwie najkrótszych odcinków łączących gniazdo z anteną, gdyż przewody powodują tłumienie mocy sygnału, co może wpływać na jakość obrazu telewizyjnego. Oczywiście w pierwszej kolejności trzeba ustalić miejsce zamontowania masztu antenowego z uwzględnieniem kierunku odbieranego sygnału, ewentualnych przeszkód na jego drodze (sąsiednie budynki, drzewa) i możliwości zamontowania. Maszt najczęściej montuje się przy kominie za pomocą obejm i kołków rozporowych. Nie powinien być umieszczony w pobliżu wylotu kanałów spalinowych lub dymowych, gdyż antena będzie bardziej narażona na korozję i oblodzenie. Warto też zamontować nasady kominowe kierujące wypływ spalin z dala od anteny. Przewód wpuszczony do kanału wentylacyjnego to często spotykane, ale niezgodne z przepisami rozwiązanie i budynek może nie przejść odbioru kominiarskiego. Do prowadzenia jakichkolwiek instalacji wolno wykorzystywać tylko nieczynne kanały, które traktowane są wówczas jako szachty instalacyjne. Wynika to np. z tego, że kanały wentylacyjne także muszą być okresowo czyszczone, a przewód antenowy będzie to utrudniał i może zostać łatwo uszkodzony przy tej czynności. Producenci pokryć dachowych oferują akcesoria np. w kształcie specjalnych dachówek, pozwalające przeprowadzić przewody sygnałowe czy koniec masztu przez pokrycie. Bardzo ważne jest dokładne uszczelnienie tego miejsca. Jeśli masztu nie można umocować do komina (niekorzystna jego lokalizacja lub jego brak), to trzeba wybrać inne miejsce zapewniające solidne zamocowanie do konstrukcji dachu lub np. do ściany szczytowej. Jako maszty stosuje się najczęściej rury ocynkowane o średnicy 1–1½ cala. Jeśli maszt jest dłuższy niż 3 m, to powinien być ustabilizowany odciągami z linki stalowej. Przewód antenowy należy prowadzić wewnątrz masztu, wkładając go przez otwór wywiercony w jego ściance. Maszt antenowy powinien być połączony z instalacją odgromową – to zadanie dla elektryka. To szczególnie ważne, jeśli dom z masztem antenowym jest najwyższym punktem w okolicy – brak innych wysokich budynków lub drzew. Przewody antenowe wewnątrz domu można układać pod tynkiem, w wylewce podłogowej lub pod listwami przypodłogowymi. Korzystne rozprowadzenie przewodów uzyskuje się, umieszczając centralnie skrzynkę z rozdzielaczem na poszczególne gniazda antenowe. Więcej o samodzielnym ustawieniu anteny satelitarnej. Redakcja BDfot. Alan Na rynku okablowania koncentrycznego służącego do podłączania ze sobą instalacji antenowych znaleźć można ogromną ilość produktów różniących się od siebie jakością wykonania, rodzajem zastosowanych materiałów oraz oferowanymi parametrami. W znacznej części przypadków okablowanie takie składa się z żyły wykonanej z materiału gwarantującego zadowalającą przewodność (w obecnych czasach jest to przede wszystkim miedź) oraz osłony plastikowej lub gumowej chroniącej wnętrze przewodu przed uszkodzeniami, jak również zapewniającej produktowi odpowiednią elastyczność podczas montażu oraz codziennego użytkowania. Giętka osłona właściwej grubości to gwarancja, że nabyty przez konsumenta kabel będzie mógł być instalowany nawet pod najbardziej wymyślnymi kątami, a także pełnić będzie swoją rolę przez wiele kolejnych miesięcy lub nawet lat bez jakichkolwiek przerwań czy załamań warstwy zewnętrznej. Specjaliści kable antenowe dzielą pod kątem klasy ekranowania, która to wahać się może od najniższej (oznaczenie C) aż do najwyższej (obecnie jest to A++). Jeżeli tylko dysponujemy odpowiednim budżetem, wysoce zalecane jest nabywanie wyrobów charakteryzujących się relatywnie wysoką klasą ekranowania, bowiem dzięki temu możliwe będzie zminimalizowanie ryzyka powstania zakłóceń w przesyłanym sygnale, co prowadzić może w rezultacie do niskiej jakości dźwięku i obrazu prezentowanego odbiorcy na ekranie telewizora. Kable antenowe wykonane w klasach A, A+ oraz A++ są niejednokrotnie ekranowane podwójnie. Jedną z warstw tłumiących ewentualne zakłócenia stanowi folia aluminiowa, drugą natomiast – specjalny oplot cynowany. Ten drugi jest szczególnie istotny, bowiem nie tylko minimalizuje zjawisko indukowania się sygnałów niepożądanych w kablach sąsiadujących, ale także ogranicza prawdopodobieństwo utleniania się kabla, tym samym zwiększając jego żywotność o nawet kilkadziesiąt procent. Co prawda za rozwiązanie takie przyjdzie nam zapłacić nieco więcej, jednakże zapewniamy, że jeżeli użytkownik nie planuje montażu wysoce skomplikowanego, mierzącego wiele metrów systemu antenowego, to wydatku tego nie odczuje on na swojej kieszeni, a jednocześnie będzie on miał pewność, że raz zaimplementowane okablowanie pełniło będzie swoją rolę w sposób optymalny bez konieczności regularnych modyfikacji czy wymiany jego segmentów. Na kablach antenowych nie powinniśmy oszczędzać, bowiem jeżeli zostaną one wykonane z najwyższej jakości materiałów, znacznie spadnie ryzyko wystąpienia zakłóceń, a one same będą chronione przed uszkodzeniami zewnętrznymi. Warto także zwrócić uwagę na ich klasę bezpieczeństwa oraz to, czy są one odpowiednio zabezpieczone, zmniejszając prawdopodobieństwo porażenia w przypadku przerwania ciągłości zewnętrznej osłony izolującej. Jeżeli nie jesteśmy w stanie samodzielnie podjąć decyzji o typie kabla antenowego, który w pełni spełniłby nasze oczekiwania, poprosić możemy o pomoc sprzedawcę w sklepie, w którym planujemy dokonać zakupu. Z pewnością rozwieje on nasze wątpliwości oraz udzieli wielu przydatnych informacji. Nawigacja wpisu